BİZ OLMAK*
yüzüm yok yerinde
toplanıp “bize” gitmiş
“biz” olmak
ayıkladığımız fasulyelerin kılçıklarından,
rahim ile rahman arasında ipleri,
öyle bir salıncak;
hem diz çöküp oturmakta
hem durmadan sallanmakta
I.
lamı cimi yok samanyolu demek
sütümle gökyüzüne çizdiğim düşsel yol
geyikli duvar halısıyla katılıyorum yıldızların karnavalına,
ortası kaynıyor, dışı katılaşmış
dişil bir ışık yayıyor kara delik
kadim zamanlardan kalma bir kaç kara yıldızlı hece
cümle kurdurmuyor, sarılıp bana,
uyuyor alev almış gece
II.
karanın ortasında yanan çıranın ateşi
gecenin içinde parlayan gün yıldızı
bu;
bana yangın yeri
bu;
alevlerin yüzüme yakınlığı,
bu;
derime yapışmış muşambadan bir çocukluk,
bunlar;
kavrulan
tohumlarım
III.
korkunç bir masal oldu tarih
ağzımı yurt edindi kara sinekler
bacaklarımdan tutup çöllere,
gözlerden uzak olsun çıplak gövdem
kumdan elbiseler giysin üstüne
kara çoraplar örsün başıma karıncalar
köstebeklerin açtığı yoldan gidiyorum
peşimden geliyor yaşlı ağaçların kökleri
koyulaşmış kanı, sertleşmiş damarlarıyla
yaşlı bir el geziniyor üstümde
kırk satır da değil kırk katır da cezam;
cennet uzakta değil
IV.
hiçbir anlam dokunamıyor,
ağrısıyla konuşuyor sıcak deri
o arabî dil çürük bir diş gibi emanet duruyor ağzımda
*Adana’nın Aladağ ilçesinde 2016 yılında çıkan yurt yangınında yanarak can veren kız öğrencilerin anısına saygıyla…