Yazar: admin

Victoria dönemi İskoçya’sında Britanya’nın en eski tıp okulunun polikliniği… Hastalar, çalışanlar ve öğrenciler günlük koşuşturma içindeler. Poliklinik odalarından birinde, koyu renkli ahşap bir masanın arkasında oturan bir profesör biraz önce odadan çıkan hastasıyla ilgili bilgiler vermektedir etrafındaki öğrencilerine. Siyah takım elbisesinin içindeki manşetli beyaz gömleği, siyah yeleği ve kravatıyla seçkin bir görünümü olan bu beyefendi Edinburgh Tıp Okulunun Adli Tıp ve Cerrahi hocası Prof. Dr. Joseph Bell’dir. Öğrenciler, küçük ipuçlarından sonuç çıkarma yeteneğiyle ünlü olan hocalarını hayranlıkla izlemektedirler. O sırada kapı çalınır ve bir sonraki hasta girer içeriye. Dr. Bell oturduğu koltuktan hafifçe doğurulup, çocuğuyla içeri giren kadını başıyla selamlar. Kadının “Günaydın Profesör Bell” demesi üzerine “Günaydın hanımefendi, feribot yolculuğunuz nasıl geçti” diye sorar.

İngiliz yönetmen Ken Loach, 87 yıllık uzun yaşamı ve 50 yıldan fazla yönetmenlik kariyeri boyunca toplumun alt sınıf insanları, işçileri, işsizleri, evsizleri, sistemle sorunu olanları ve onların yaşadığı yoksulluk, gelir adaletsizliği, sosyal güvencesizlik, eğitim ve sağlık sorunları gibi kapitalizmin ve neoliberal ekonomi politikalarının yarattığı tahribatı, grevler, sosyal hareketler, sendikal haklar ve sınıf çatışması gibi toplumsal konuları kendine has bir hassasiyetle anlatarak “işçi sınıfının yönetmeni” olarak zihinlere kazınmıştı. Ken Loach, son filminde de bildiği yoldan şaşmıyor.

İnsan Dediğin Derya Deniz, insan dediğin bir toz zerresi, bir karbon elementi…Bir kitap düşünün; bir solukta okuduğunuz, sonra başucunuzda sakındığınız ya da çantanıza sıkıştırdığınız; trenlerde, vapurlarda, tıkış tıkış otobüslerde, aynı bölümleri bilmem kaçıncı kere okuyup yaşamak uğraşına dair yine ve yeniden farklı bir şey keşfettiğiniz… Sevgili Nedim İnce, insanı, insan dediğin toz zerresini; gezegende tek bir hücreyle var oluşundan bir annenin rahmine, bir annenin şefkatli kollarından yaşamak uğraşına, kültür dediğimiz -pek gururlandığımız- yaratışlara, yarattığı savaşlara, katliamlara ve illa ki emek, sevgi, barış ve umuda uzandırmış. Usul usul anlatmış anlam arayışlarımızı.

Osman Tuğlu Gece zikrinde bir yürekNasıl dolarsa feyizleAtım da öyle karanlık ahırdaBüyüdü kör bir seyisle Aydınlıkta yetişen atSevmez izbeyi göremez alacayıOysa o içinden doğan ışıklaGündüze çevirir geceyi Saman üstüne doğanSarılan yünlüye belenen çulaSakınır taştan korkar çalıdanMesela doru at mesela kula Oysa o yel gibi oynakDeğmeden dolaşır dünyayıDeğse güçlü toynaklarıyla zatenDeler kalkanı böler kayayı Karanlık ahırdaAta […]